Ontmoet Jolanda: van betekenis zijn ondanks beperkte belastbaarheid

Auteur: Roxanne Pennarts
Fotografie: Paul van der Wal

Van klacht naar kracht: Jolanda vindt opnieuw betekenis in haar dag

Wanneer een medewerker heftige, lichamelijke klachten heeft en langer thuiszit lijken de mogelijkheden steeds minder te worden. Jolanda Engels, 39 jaar en voormalig zorgmedewerker, deelt graag haar verhaal. Om te laten zien aan werkgevers en medewerkers zoals zij dat er, ondanks een ingrijpende situatie, altijd nog mogelijkheden zijn.

“Mijn coach Annet heeft me geleerd om te kijken naar wat wel kan.”

Twee jaar geleden viel ze uit. Ze kwam erachter dat er voorlopig nog geen verbetering in zat. Dankzij het Spoor 2 re-integratietraject bij Amplooi en kleurwerk via non-profit VIP! Emmen kreeg Jolanda weer perspectief en werd ze enthousiast.

Ver van je bed show

Jolanda werkte in de thuiszorg. In 2023 kwam ze thuis te zitten door lichamelijke klachten. “Ik ben twee keer geopereerd en twee keer dacht ik: ik word vanzelf wel weer beter. Ik kwam erachter dat dat niet zo was. Ik deed lichamelijk zwaar werk; bukken, tillen, trekken.”

Coach Annet vertelt: “Jolanda was in deze fase een positieve gesprekspartner. Voor een groot deel lag ze in bed tijdens onze gesprekken. Veel mensen zeggen dan: ‘Ik lig in bed, wat kan ik nu nog doen?’ en ‘wat kom jij dan hier doen?’. Ze denken heel erg vanuit onmogelijkheden. Bij Jolanda was dit juist niet. Jolanda had medische klachten en vond het in het begin lastig. Toch stond ze open voor onze gesprekken.”

“Van bed naar betekenis: Jolanda’s re-integratie vanuit huis”

Enthousiast kijken naar mogelijkheden

In het begin voelde Jolanda zich onzeker en wist ze niet wat ze kon verwachten. Jolanda Engels: “Het beangstigde mij en ik werd er nerveus van. Ik ga een Spoor 2 Traject starten maar wist niet wat het inhield. In mijn hoofd kon ik nog gewoon terug naar mijn eigen werk. En zo ben ik aan het traject begonnen. Dat heeft me wel slapeloze nachten bezorgd. Het was echt onbekend terrein. Toen kwam Annet langs. Die was zo duidelijk en rustig. Ze legde uit hoe het werkte. De onzekerheid viel weg. Nu wist ik wat mij te wachten stond. Dan ga je testen doen om te kijken wat eventueel passend werk kan zijn. Ik werd echt enthousiast.”

Annet Post: “Samen keken we naar kansen en mogelijkheden. Ik heb benadrukt dat Jolanda het kan zien als een dubbeltraject. Eerst een loopbaantraject als een soort gebruiksaanwijzing van jezelf. Vervolgens toekomstgericht kijken naar het vinden van de juiste plek. De beperkingen legden we naast de mogelijkheden. In haar testen kwam naar voren dat zij sociaal is, behulpzaam en mensgericht. Ze wil van betekenis zijn voor een ander ondanks de beperkte belastbaarheid. Dat was het aanknopingspunt voor mij. Ik bracht Jolanda in contact met Kim, vrijwilligers coördinator van VIP! Emmen. Dit contact verliep goed en ze dacht fantastisch mee in mogelijkheden.”

Durven doen

Voor het re-integratieproces is het essentieel dat de medewerker iets gaat doen wat past en energie geeft. Jolanda Engels: “Kim is gaan kijken of er iets is wat bij mij past. Dat werd kleurplaten inkleuren voor kinderen die een sociale vaardigheden training hebben gevolgd. Ik kreeg de vraag: Wat vind ik echt leuk om te doen? Het is belangrijk dat je doet wat je echt leuk vindt. Ik heb kleurboeken voor volwassenen en die pak ik er nog weleens bij. Dat werkt ontspannend voor mij. Toen kwam kaarten kleuren op mijn pad.”

Kim Over: “Het belangrijkste bij vrijwilligerswerk is dat ze een motivatie hebben. Bij Jolanda is dit zingeving. Juist omdat ze zich geen onderdeel voelde van de wereld om haar heen. Het werk is laagdrempelig, zonder tijdsdruk maar wel met een doel. Een eerste stap in haar re-integratieproces die ze zelf heeft gezet. Het is een succesverhaal voor haar en daarom ook voor ons.”

Annet Post: “Jolanda ervaarde in het begin wat weerstand. Ze gaf aan dat reizen lastig was en dat ze moeilijk kon bewegen. Ik adviseerde haar toen om vanuit huis te werken. Op basis van het zoekprofiel dat we samen hebben opgesteld, ging ze in gesprek met Kim van VIP! Emmen. Uit dat gesprek ontstond de mooie mogelijkheid om vanuit huis met kleuren aan de slag te gaan. Bij VIP! Emmen denken ze graag mee in kansen en mogelijkheden. Dat is 1+1=3, echt super.”

Positief maatwerk

Jolanda voelde zich gesteund en is positief over het traject. Jolanda Engels: “Annet heeft de angst bij me weggehaald. Hoe ik keek naar het hele traject maar ook de uiteindelijke aanvraag van de WIA. Ze stelde me gerust en stond altijd voor me klaar. Ondanks mijn lichamelijke klachten haalt ze het positieve naar boven. Annet heeft me geleerd om te kijken naar wat je wel kan. Ik was in het begin wel angstig dat ik mijn werk niet meer kon doen. Om daar uit te stappen en je blik op iets anders te werpen, dat is wel het proces waar je door moet. Daar werd ik in begeleid door Annet.”

Annet Post: “Heel veel mensen zeggen over vrijwilligerswerk dat het niet veel voorstelt. Het stelt juist voor dat je onderzoekt wat je wel kan. Wat je wel kan qua taken, concentratie, aandacht en energie. Jolanda ligt voor 80% van de tijd in bed. Zelfs dan zijn er nog kansen.

Bijna iedereen begint in een Spoor 2 traject met weerstand. Mijn ervaring is dat praten helpt. Over zaken als: Waar ben je goed in? Wat is voor jou zingeving? Waar word je blij van? Daarmee krijg je mensen in beweging. Vanuit daar kan je de maximale belastbaarheid gaan bepalen. Jolanda kleurt nu vijf keer per week een halfuur per dag. Ze is aangemeld voor een oriënterend Spoor 2 traject. En kijk eens wat ze nu al bereikt heeft. Dat is nog een stap verder dan alleen oriëntatie.”

“Jolanda vond vanuit huis weer betekenis.”

Wil jij weten wat wél kan, zelfs als werken niet meer vanzelfsprekend is? Wij kijken met je mee.